Cascata delle Marmore

Na enkele weken vol Belgisch bezoek, werd het dit weekend hoog tijd om wat meer tijd aan mijn verwaarloosde schoolwerk en vrienden van hier te besteden. Gisteren was het huiswerkdag, zodat ik vandaag met Franziska, Birte en Carsten (3 toffe Duitsers) op stap kon.

Franzi (voor de vrienden) heeft hier in Perugia een auto ter beschikking, zodat we af en toe ook eens naar slecht bereikbare plaatsen (met het openbaar vervoer) kunnen. Haar volkswagentje bracht ons vandaag naar Terni. Als stad niet veel soeps (ze werd tijdens WO 2 platgebombardeerd en bestaat nu voornamelijk uit industrie), maar de natuur is er prachtig. In Terni bevinden zich namelijk de Cascata delle Marmore. Dat zijn kunstmatige watervallen die in de 3de eeuw v.C. door de Romeinen werden aangelegd. Kunstmatig omdat ze niet altijd stromen. Enkel op bepaalde uren worden ze in gang gezet.

Birte en ik

De watervallen, nog niet in volle actie.

15 uur, tijd voor actie: laat het water maar stromen!

Met de bus naar Benedictus!

Als laatste in een rij van vele bezoekers kwam ook Timmie vorige week nog eventjes langs. De eerste dagen moest ik helaas voornamelijk naar de les, maar donderdag kon er wel een uitstapje af. Op naar Assisi dus. Ondertussen was het al de derde keer dat ik er heen ging, maar de stad blijft verrassen. Ook deze keer.

Donderdag kwam namelijk niemand minder dan Paus Benedictus naar Assisi. Natuurlijk was iedereen hiervan op de hoogte...behalve wij. Pas toen we verschillende politieposten gepasseerd waren en abnormaal veel hulpverleners in fluo-pakken zagen, viel onze frank.

Bij aankomst bleek een groot deel van de stad afgesloten te zijn. Enkel met een mysterieuze rode enveloppe geraakte je binnen. Stiekem binnenglippen was geen optie, want tussen de hordes broeders en zusters die massaal naar dit heuglijke gebeuren waren afgezakt, vielen we behoorlijk uit de toon. Gelukkig werd de gelovige man uit de straat toch niet helemaal buitengesloten: langs een lange, steile omleiding konden we Assisi alsnog binnen. Nu we er toch waren, konden we evengoed gaan kijken wat er allemaal gaande was.
(http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20111027_197)

Beneden mochten de gelukkigen met een rode enveloppe plaatsnemen.

Aangezien de paus vrij lang op zich liet wachten en we niet zoveel tijd meer over hadden in Assisi, besloten we het hele gebeuren te laten voor wat het was. Op de heuvel boven Assisi ligt er een groot fort. Daar zijn we dan naartoe geklommen. Het was er prachtig.

2 maanden

Vandaag woon ik exact 2 maanden in Italië. Stel je voor.

2 maanden waarin Assisi, Napels, Pompei, Capri, Bevagna, Foligno, Spello, Gubbio, het Trasimeense meer, Firenze en Rome werden bezocht.

2 maanden waarin ik meer pasta en pizza heb gegeten dan in mijn hele voorbije leven.

2 maanden waarin vrienden werden gemaakt en vrienden weer vertrokken.

2 maanden waarin kotgenoten Mirjam en Philipp plaats maakten voor kotgenoten Laurens en Houd (een Palestijn die rookt als een Turk).

2 maanden waarin ongeveer 20 uur per week naar de les ga.

2 maanden waarin ik Laura, Marlies, Sofie, Margot, Anna, Timmie en mijn fijne gezin hier al mocht ontvangen.

2 maanden met vele tranen en gemis, maar ook veel plezier en pret.

2 maanden rondwandelen in het prachtige Perugia
(In het filmpje zie je echt de plekken waar ik bijna iedere dag kom)

Family-time in Firenze

Vorig weekend mocht ik mijn geweldige gezin in Perugia ontvangen. Een unieke gebeurtenis, want ik kan het me zelfs al niet meer exact herinneren wanneer we nog eens met z'n allen samen op vakantie waren.

Vrijdag trokken we naar Assisi. Ook al was ik hier al een keer geweest, deze keer was het massa's fijner. Uiteindelijk maakt de bestemming niets uit, zolang je gezelschap maar dik oké is.

Bekende fresco van Giotto in de Franciscusbasiliek

Naast de religieuze bezienswaardigheden zorgden de jongens voor wat afwisseling met een portie "Geocaching". "Geocaching" is een spel waarbij er caches (schatten) verstopt zijn over de hele wereld. Met de juiste coördinaten kan je dan met een GPS op zoek gaan naar deze schatten. (Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Geocaching)  Eens je de schat dan gevonden hebt, moet je je naam bij op een lijstje schrijven dat in het doosje zit. Soms steekt er ook een voorwerp bij de schat, een sleutelhanger of iets dergelijks. In ieder geval: ook in Assisi was er een cache verstopt. Die zijn we dus gaan zoeken. Het fijne is dat je steeds op plekjes terecht komt waar je als gewone toerist niet snel naartoe zal gaan.

Gevonden!

Een groepje Canadezen (Ruth ;)) dat voor ons de cache al wist te vinden.

Zaterdag en zondag zijn we dan naar het prachtige Firenze gegaan. De Duomo (+beklimming van de koepel), de Galleria degli Uffizi, de Piazza della Signoria (met replica van de David van Michelangelo), de Ponte Vecchio, de Santa Croce basiliek en de Boboli-tuinen met het prachtige Palazzo Pitti: de belangrijkste bezienswaardigheden hebben we bezocht. En ook hier gingen de jongens op zoek naar enkele caches. Je staat er van versteld hoe er in iedere stad op onverwachte plekken zulke doosjes verstopt zijn.

Kortom, het was een zeer fijn weekend! (Ahja, want ik heb dan ook de tofste broers, zussen en ouders die er zijn!) Al vond ik het echt jammer dat ik niet gewoon samen met hen het vliegtuig naar huis kon nemen. Gelukkig duurt het niet meer lang vooraleer ik zelf even naar huis ga. 

Het hele gezin.

Papa, Hope, mama en Josefien bij Palazzo Pitti.

Johanna in de Boboli-tuinen.

Josefien in de Boboli-tuinen.

Jasper, Milan en Hope in de Boboli-tuinen.

Baden in de Boboli-tuinen.

Hope

Firenze

Hope

Josefien en ik

Milan, Jasper en Hope

Dag van de jeugdbeweging

de geweldige leidsters van Chiro Vlierbeek

Na 13 jaar Chiro is het vreemd om zondag plots niets meer te doen te hebben. Maar eens een chirogriet, altijd een chirogriet. Daarom vier ik vandaag in Perugia ook een beetje de dag van de jeugdbeweging. Zonder uniform, maar mét Chiro-onderbroek.

Gubbio met Vanholio

Het vliegtuig van de ene bezoeker is nog niet opgestegen of de volgende staat hier al. Of ik dat erg vind? Absoluut niet! Mijn deadlines en examens vallen pas in december/januari en mijn cursussen worden pas ten vroegste volgende week geleverd. Momenteel heb ik dus tijd genoeg voor toffe tripjes met nog toffere vrienden.

Zo mocht ik de voorbije week Anna verwelkomen. Wanneer ik les had, ging zij Perugia verkennen en wanneer ik niets te doen had, gingen we samen naar Gubbio. Het was zeer plezant en Anna heeft er zelfs een geïnteresseerde Perugiaan aan over gehouden (hij heette Kelly, jawel). Al bleek hij uiteindelijk meer geïnteresseerd te zijn in drugs verpatsen, dan een vrouw te vinden. Dat hij zich dan maar een ander slachtoffer zoekt. Sappig weetje: 1 op de 5 Italiaanse drugsdoden valt in Perugia. Dat hij dus maar oppast, die Kelly.

Weekend in Rome

Colosseum

Trevi fontein

de Tiber

Pantheon

Colosseum

op de Palatijn

Forum Romanum

De jarige, hoera!

Dit weekend kwam Margot op bezoek. Voor haar verjaardag gingen we twee daagjes naar Rome. Wauw, wat was het leuk, mooi en zalig warm!

Helaas vond er dat weekend ook net een massa-betoging plaats tegen de economische crisis. Deze betoging liep uit de hand en auto's, huizen en banken werden in brand gestoken en/of vernietigd. De rellen vonden net plaats in de buurt waar wij een hostel hadden geboekt. Zeer eng 's avonds, maar gelukkig hebben we er overdag geen last van gehad.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20111015_08

Had iemand ons ook maar verwittigd... :)

De wereld met Sofie

Het voorbije weekend was het weer tijd voor bezoek uit België. Sofie kwam. We kennen elkaar van de Italiaanse les in Leuven. Aangezien zij in het tweede semester in Padova gaat studeren, kwam ze hier de sfeer al eens opsnuiven.

Ook al kennen we elkaar nog niet zo lang, het was super plezant. Zaterdag bleven we in Perugia waar we in de namiddag in een zeer vreemde stoet terecht kwamen. Allemaal mannen in kruisvaarder-achtige mantels en vrouwen volledig in het zwart met kanten kapjes. Net weduwes in een rouwstoet.

Zondag trokken we naar Foligno. Helaas viel er daar echt niks te beleven. Alles was dicht en -op enkele mannen na- waren de straten totaal verlaten. Op Marino na dan toch. Marino was een oude man die ons blijkbaar vanaf het station was gevolgd. Na 10 minuutjes wandelen sprong hij plots voor onze voeten en stelde zich voor. Hij was zeer geïnteresseerd in wat we daar net deden. (Hij dacht dat we Russinnen waren, pfoeh!) Gelukkig konden we hem al gauw afschudden om onze tocht verder te zetten. Totaal onderkoeld beslisten we al gauw om terug te keren. Aangezien het de dag ervoor zo warm was, waren we met blote benen en lichte truitjes aan onze trip begonnen. Wat een vergissing! Plots was het herfst en ijskoud.

Sofie in de minimetro

Foligno

Omdat we ons uitstapje hierdoor niet wouden laten verpesten, besloten we om in de terugweg in Spello van de trein te stappen. Gelukkig viel er hier wel wat meer te zien dan in Foligno.