Dat talent heb ik blijkbaar meegenomen naar hier. In Leuven moest ik eind juni al kiezen welke vakken ik hier zou willen volgen. Onder meer 'Geschiedenis van de journalistiek', 'Filmgeschiedenis' en een vak over vrouwengeschiedenis leken me geen slechte keuzes. Helaas ontdekte ik vorige week dat deze vakken om een of andere vreemde reden dit jaar niet gegeven werden. Hier stond ik dan. Tijd om opnieuw te kiezen. En dat is hier absoluut niet simpel.
Ondertussen heb ik al ontdekt dat geschiedenis hier echt een marginale richting is. Ik denk zelfs niet dat er een bachelor in de geschiedenis bestaat. Er zijn gewoon enkele geschiedenisvakken, verdeeld over de faculteiten Politieke Wetenschappen en Letteren. In elke faculteit hangt er een prikbord met daarop de uurroosters van de vakken die er dit semester gegeven worden. Nadien moet je dan thuis op het internet opzoeken hoeveel studiepunten die vakken (bachelor of master, maakt niet uit wat je kiest) juist bevatten en waarover ze eigenlijk gaan.
Faculteit Letteren |
Hét Letteren prikbord |
In de vakken van Letteren was ik toch redelijk teleurgesteld. Voornamelijk oudheid, middeleeuwen, etruscologie, museumkunde, archivistiek en bibliotheekwezen. Niet echt my cup of tea. (Hoewel sommigen het tegendeel zouden durven beweren ;-)) Gelukkig vond ik bij de faculteit Politieke Wetenschappen enkele vakken meer naar mijn goesting (hier hingen ze uit op een los blaadje aan een deur i.p.v. op een prikbord.)
Voorlopig volg ik dus 'Storia dei rapporti nord-sud', 'Storia delle relazioni culturali internazionali', 'Culture e conflitti nel mondo contemporaneo' en 'Storia socio-economica dell'età contemporanea'.
Van de laatste drie heb ik ondertussen al een of meerdere lessen achter de rug. En na 3 dagen les stapelt het werk zich al aardig op: voorlopig moet ik al minstens 3 Italiaanse boeken lezen (en bespreken op het examen), 2 papers van 10 bladzijden schrijven en een presentatie geven. In het Italiaans. Ik hou mijn hart al vast.
Bij 'Storia socio-economica...' zijn we al de hele tijd over de industriële revolutie en mislukte patattenoogsten in België bezig. Hoewel ik niet alles versta, begrijp ik gelukkig waar het over gaat (Leve professor Van Molle!). De prof was aangenaam verrast dat ik uit België kwam en kijkt nu telkens naar mij wanneer hij het woord 'Belgio' uitspreekt (wat voorlopig ongeveer om de 2 minuten is).
'Culture e conflitti...' was een ramp. Ik verstond geen snars van die man. Bovendien zit ik daar tussen mensen die allemaal in hun 2de masterjaar zitten en een encyclopedie in hun hersenen ingebouwd hebben. De les begon met een halfuur overhoring. "Wat gebeurde er in 1948?", "In welk land was er ...(dat verstond ik niet) in Iran?" En telkens gingen er tientallen handen in de lucht, terwijl ik niets wist. "In Leuven moeten wij geen data aframmelen", was het enige wat ik kon denken. Vervolgens liet de prof weten dat we elke les gaan discussiëren. En dat 10% van onze punten op participatie in de discussie staat. En dat we een paper moeten schrijven. En dat het examen schriftelijk is. G@dv*rd@mme! Ik kon wel wenen.
Hoewel ik nadien met een bang hart naar 'Storia delle relazioni culturali internazionali' ging, viel dat reuze goed mee. Oké, we zullen er hard voor moeten werken, maar de prof was erg vriendelijk. Ik was als enige op tijd in de aula. Toen de prof aankwam vroeg hij mij iets. Aangezien het zo snel was, had ik er niets van verstaan en zei ik dat ik niet zo goed Italiaans sprak (ik dacht eigenlijk dat hij de conciërge was die de deur kwam openen, oeps!). Waarop hij vroeg van waar ik kwam en hij in heel grappig en schattig Frans opnieuw zijn uitleg deed. Ik verstond er opnieuw geen snars van. Zijn Frans was nog slechter dan mijn Italiaans...van een jaar geleden.
Uiteindelijk bleken we met maar drie studenten in zijn les te zitten. Waarvan maar één echte Italiaanse. Tot er plots nog twee studenten binnenkwamen. Ook Erasmussers, een koppel uit Amerika (Miami). En ik schat ze allebei 80 jaar. Dat vond ik echt heel grappig. Je had de prof moeten zien. Vijf studenten, waarvan er maar een deftig Italiaans spreekt en er twee een kunstgebit hebben. Ik denk dat hij zijn studenten lichtelijk anders had voorgesteld. Want hij vroeg nog of er iemand wist of er nog Italianen de les zouden bijwonen. De les bleef wel moeilijk, maar ik voel me er wel heel veilig omdat ik hier eens niet de minderheid ben.
Bij zo goed als alle lessen zit ik bij een bepaalde studierichting. De masters Antropologie, de masters Internationale Diplomatie,... Hoewel ik geschiedenisvakken doe, doet er blijkbaar bijna niemand geschiedenis zelf. Ik zit iedere les dus bij andere mensen. Gelukkig zitten er tot nu toe in elk van mijn lessen ook Erasmussers die in hetzelfde schuitje zitten en dat is wel fijn. Zo heb ik in iedere les toch al een paar mensen om mee op te trekken.
Het zal hard werken worden. Niet per se door de leerstof, maar gewoon om alles te verstaan. Maar dat zal wel lukken zeker? Ik hoop vooral dat dat vierde vak een beetje meevalt. Want voorlopig heb ik al genoeg werk. Gelukkig komt er dit weekend bezoek uit België ter ontspanning, joepie!
Test testie!
BeantwoordenVerwijderen(ik vind u trouwens kei tof!)
BeantwoordenVerwijderen