Ik weet het, ik ben mijn blog een beetje aan het verwaarlozen. Niet expres, verre van, maar tijd om ditjes en datje neer te schrijven is zeldzaam in tijden van examens en paper deadlines. Het ene examen is nog maar net afgelegd of het volgende komt er al aan. Om over papers maar te zwijgen. (Wel net mijn ALLERlaatste exemplaar ingediend, olé!) Ik ben het echt stilaan kotsbeu. De examenperiode is hier dan ook al begin december begonnen.
Maar goed, niet teveel geklaag, want vanaf woensdagnamiddag ben ik weer een vrije vrouw. En de vooruitzichten zijn goed. Donderdag landt mijn toffe nicht Charlot in Rome, waar we een tweedaags citytripje zullen houden om nadien naar Perugia af te zakken. (En volgende week ga ik skiën in Frankrijk, joehoe!)
Ondertussen heb ik al 3 van de 4 vakken afgelegd. Mijn laatste examen was vreselijk. Qua stress toch. 4 uur heb ik moeten wachten eer het aan mij was. Je moet bovendien wachten in het lokaal waar de examens worden afgenomen, dus even naar wat muziek luisteren of een rondje lopen om kalm te blijven zit er niet in. Bovendien waren alle (vreemd genoeg geen enkel meisje) jongens voor mij gebuisd. Per student die hij met een onvoldoende wegstuurde, werd de spreekwoordelijke donderwolk boven zijn hoofd wat donkerder. Als je dan als derde laatste pas aan de beurt bent, zit de schrik er dik in. Maar bon, het werd toch een 27/30 en hij zei op het einde dat het een goed examen was. Oef!
Tot dit weekend was het best eenzaam hier. Laurens woont hier niet meer en Houd zie ik bijna nooit. Mijn liefste Duitse vriendinnetjes waren nog niet aangekomen in Perugia. Dus was het enkel mijn bureautje, boeken en ik in dat lege, witte appartement. Tot dit weekend dus. Gisterenavond zijn we met z'n allen lekker gaan eten en nadien in 'Il birraio' iets gaan drinken. Dat is een heel gezellig cafeetje waar je je precies in Marrakesh waant. Maar bovenal, ze hadden daar gewoonweg Belgische kriek! (Erasmus maakt een mens heel erg chauvinistisch. Ik denk dat alle cafégangers mij dan ook duidelijk verstaan hebben toen ik luidop riep: "OH MY GOD, they have Belgian Kriek here!) Mijn Duitse maatjes kenden dat totaal niet en ik had al menigmaal een vruchteloze poging gedaan om uit te leggen wat dat net was. Ze bleven maar denken dat dat gewoon bier met kleurstof en fruitsmaak was. In ieder geval, het was een heel gezellig avondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten