Zonet nog met Birte, Franzi en Meike gaan eten en nadien nog eventjes op café. Niets zot of laat, want ze zitten allemaal nog volop in de examenperiode. Gewoon nog eventjes gezellig samen zijn vooraleer ik morgen voorgoed naar huis vertrek. Natuurlijk zijn zij niet mijn enige vrienden hier, maar wel mijn liefste. En daarom dat ik graag met hen dit avontuur wou afsluiten.
Ik had niet gedacht dat het me zoveel zou doen. Ontelbare keren heb ik gewenst dat het erop zat, dat het al januari was. Ik ben hier met momenten heel erg ongelukkig geweest en ontelbaar keer meer tranen gelaten dan ik normaal doe, maar ik heb hier ook veel mooie tijden beleefd. Bezoekjes van familie en vrienden, de vele reisjes, de geweldige maand september met Philipp, Mirjam en Camille én natuurlijk de momenten met Franzi's Car Crew. Zij waren hier mijn familie en vrienden in één. Schatten uit de duizend. Ik ben geweldig blij dat ik Maria en Meike, maar vooral Birte en Franzi heb leren kennen.
Het was een rare avond. Tegen het einde wisten we dat iedereen door moest, maar niemand wou vertrekken. Birte zei: "It seems like we are going to a funeral". Al viel het afscheid niet zó zwaar, want ik ben er zeker van dat we elkaar snel terug zullen zien. In België, Duitsland, Italië, Polen of elders ter wereld.
Toch zal ik ze missen. En geen klein beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten