4 meter pizza, per favore

Van het echte Pompei twee weken geleden, ging het vorig weekend naar Pizzeria Pompei, een van de beste pizzeria's van de stad. Het speciale aan deze zaak is dat je er pizza's per meter kan bestellen. Niet echt iets om in je eentje te gaan eten (tenzij je heel veel honger hebt), maar met een grote groep is het heel fijn.

Aangezien klasgenote Nori zondag jarig was, besloten we om er met een deel van onze klas te gaan eten. Stiekem was het ook een beetje een soort van afscheidsmaal, want na de fijne momenten die we deze maand samen beleefd hebben, vertrekt zo goed als iedereen in de loop van deze week uit Perugia. Nadien gingen we nog naar een concertje dat op een gezellig pleintje werd gehouden. Het was een fijne avond!

Alex moet het met 'maar' 30 cm pizza stellen.

De Duitse kant van de tafel: Jan en Philipp

Voor de rest was het dit weekend vooral studeren geblazen. (Al ben ik toch nog even met Camille naar de Galleria Nazionale dell' Umbria gegaan voor een portie kunst en cultuur.) Dinsdag vond namelijk het eindexamen Italiaans plaats. In de voormiddag moesten we een schriftelijke proef afleggen, in de namiddag een mondeling examen. Zeer handig is dat ze je na je mondelinge examen meteen je punten meedelen. Ik kreeg een totaal van 25/30 (voor mijn mondelinge proef een 27/30!), waar ik zeer tevreden mee ben. Aangezien mijn klasgenoten allemaal al 2 à 3 jaar Italiaanse lessen achter de rug hebben, had ik echt schrik dat ik als enige van de hele klas het niet zou halen. Maar dat was dus niet het geval :-)

Reden genoeg dus voor een feestje die avond. Het was heel erg gezellig in Perugia, want iedereen wou nog een laatste keer uitgaan.

Vandaag kregen we tot slot nog ons officiële diploma van de cursus. Het is ongelooflijk hoe snel die eerste maand voorbij is gevlogen. Mijn Italiaans is er geweldig goed op vooruit gegaan en de mensen uit mijn klas/appartement zijn echte vrienden geworden. Ik heb elke (of toch bijna elke) dag met plezier beleefd.

Een groot deel van onze klas met in het midden onze geweldige 'titularis' Valentina Marasco.

Helaas is er ook de keerzijde van deze eerste fijne maand. Naast het merendeel van mijn klasgenoten, vertrekken ook mijn kotgenoten Philipp en Mirjam. Ik start aan een nieuwe universiteit, waar ik weer opnieuw moet beginnen met vrienden maken. Daar zie ik best wel tegenop. Als ik ooit in de lessen geraak tenminste.

De informatieverstrekking is hier namelijk alles behalve optimaal. Maandag is het academiejaar begonnen, maar infosessies of iets dergelijks kennen ze hier niet. Dus ben ik maar naar het Erasmus Office gegaan, waar iemand mij na 1,5 uur aanschuiven dan toch de naam van mijn Erasmuscoördinator kon geven. Met deze professor moet ik bekijken welke vakken ik hier kan volgen. Want de vakken die ik in Leuven gekozen had om hier op te nemen, blijken op eentje na niet gegeven te worden dit jaar. Helaas is die persoon nu net afwezig tot volgende week omdat ze in het buitenland zit. Er zou nog een infosessie voor Erasmussers moeten komen, maar die is pas gepland voor eind oktober. (Wanneer we hier al een maand bezig zijn, de dommeriken.) De website van de universiteit is barslecht en bevat vooral informatie van de vorige academiejaren. En zo is het steeds hetzelfde liedje. Leve de Italiaanse bureaucratie! Ik vermoed dus dat de effectieve lessen pas voor volgende week zullen zijn, eens ik alles heb uitgedokterd.

Ik hou jullie op de hoogte!

x