Beter dan een knalfuif: logeerpartijtjes met de nichtjes Struyf!

Tijdens mijn eerste week in Perugia was het niet altijd gemakkelijk. Toch was er toen een ding waar ik heel erg naar uit kon kijken: het bezoek van mijn geweldige nichten, Laura en Marlies. En vorig weekend was het zover! De moeilijkste momenten zijn nu gelukkig voorbij, maar bezoek uit België blijft geweldig plezant.

Al sinds ik me kan herinneren logeren Laura, Marlies en ik bij elkaar. De ene keer in Antwerpen, de andere keer in Leuven. Bij ieder familiefeest kon je er op wedden dat iemand snel zijn spullen bijeen ging zoeken voor een last-minute logeertrip. Jammer genoeg werden deze logeerpartijtjes steeds zeldzamer naarmate we ouder werden. Hoog tijd voor een inhaalmanoeuvre, dachten Marly en Lau, en dus boekten ze een ticket hierheen.

Ons lege appartement werd algauw gevuld met matjes, slaapzakken, kleren, tijdschriften (yes, de Flair!) en vooral veel gelach en getier. Naast mijn nichtjes was er ook een kleine invasie van de moffen. Mirjam had namelijk ook dit weekend bezoek uit Duitsland. En Philipp? Die had wijselijk besloten om naar Padova te trekken en het appartement aan de meisjes over te laten.

Zaterdag bleven we in het mooie Perugia. We wandelden door de smalle straatjes, aten ijsjes, trokken foto's en genoten vooral van elkaars gezelschap.

                                                                     We are family!

Zondag trokken we dan naar het Trasimeense meer, het op vier na grootste van Italië, voor een dagje zon, zwemmen, lezen en luieren.

Maandag moest ik helaas naar de les, terwijl Marly en Lau naar Assisi gingen. Deze week heb ik het wel wat zwaarder. Bijna iedereen in de klas kent al alle tijden in het Italiaans, dus bekijken we die niet meer. Ik heb echter enkel maar de tegenwoordige tijd en de voltooid tegenwoordige tijd gezien. Gelukkig hebben we een geweldige leerkracht. Zij stuurt nu mailtjes met privé uitleg en extra oefeningen. Klinkt misschien een beetje seutig, maar ik ben er echt tevreden mee, want zo blijf ik mee met de rest. Helaas brengt het wel extra huiswerk met zich mee. Maar dat was pas voor na het vertrek van de nichtjes. Eerst nog wat genieten van ons logeerpartijtje.

Het leven is hier goed. Zeker als de mensen die je graag ziet, langskomen.

Tanti baci,
Johanna

(Graag nog een bedanking voor mijn geweldige tantes die me met een overdosis washandjes hebben overladen, nadat ik de mijne thuis vergeten was! Italianen kennen dat niet, de viezeriken!)